Allah âdın zikredelim evvelâ
Vâcib oldur cümle işde her kulâ

Allah âdın her kim ol evvel anâ
Her işi âsân ider Allah anâ

Allah âdı olsa her işin önü
Hergiz ebter olmaya ânın sonu

Her nefesde Allah âdın de müdâm
Allah âdıyle olur her iş temâm

Bir kez Allah dese aşk ile lisân
Dökülür cümle günah misl-i hazân

İsm-i pâkin pâk olur zikr eyleyen
Her murâda erişür Allah diyen

Aşk ile gel imdi Allah diyelim
Dert ile göz yaş ile âh îdelim

Ola kim rahmet kıla ol pâdişah
Ol kerîm-ü ol rahîm-ü ol ilâh

Birdir ol, birli ine şek yokdürür
Gerçi yanlış söyleyenler çokdürür

Cümle-âlem yo iken ol var idi
Yaradılmışdan ganî cebbâr idi

Vâr iken ol, yok idi ins-ü melek
Arş-ü ferş-ü ay-ü gün hem nüh felek

Sun' ile bunlârı ol, vâr eyledi
Birli ine cümle ikrâr eyledi

Kudretin izhâr edüp hem ol celîl
Birli ine bunları kıldı delîl

"Ol" dedi bir kerre vâr oldu cihân
"Olma" derse, mahv olur ol dem hemân

Bâri ne hâcet kılavuz sözü çok
Birdir Allâh andan artık Tanrı yok

Haşredek ger denilirse bu kelâm
Nîce haşr ola, bû olmaya temâm

Pes Muhammeddir bur varli a sebeb
Sıdk ile ânın rızasın kıl taleb

Ey azizler; işte başlarız söze
Bir vasıyyet kılarız illâ size

Ol vasıyyet ki derim her kim tuta
Misk gibi kokûs canlardâ tüte

Hak-Teâlâ rahmet eyleye anâ
Kim beni ol bir dua ile anâ

Her ki diler bir düâda buluna
Fâtiha ihsân ede ben kûluna.