Bu gece gel. Üşüyorum.. Rüzgar değil de yokluğun çatlatıyor dudaklarımı.. Rüzgarda değil, yokluğunda buz kesiyor ayaklarım; Gece uykularımda, şefkatinle ısıtmaya, ayakların arasına iliştirdiğin ayaklarım.. Yaz sıcağında seni örtünürüm üstüme, korkarım ayak ucum sensizliğe değse.. Sen bu gece gel. Hem gelmeden gidilmez hiçliğe.. Gel ki sabah, yastığımda, alıp gidebileceğin bir başın olsun.. Gidersin yine, gelmemiş, sevmemişçesine.. Sen en iyisi gel.. Üşüyorum...!